Een maand later

Dag lieve lezers!

Vol goede moed ben ik na de Great Ocean Road trip op zoek gegaan naar een baan. Met een stapel CV's onder mijn arm loop ik heel wat tentjes binnen. Ik ben op zoek naar een simpel baantje, want ja binnen een paar weken ga ik toch weg. De man van de ice cream shop zegt dat ik in het hoogseizoen waarschijnlijk kan beginnen, de dame achter de smoothie bar vertelt me dat ik online moet solliciteren en een aantal koffietentjes zullen me terug bellen. Echt waar!! Ze doen het echt. Niet.

Eind van de week heb ik de moed bijna opgegeven, maar mijn huisgenoten motiveren me nog één keer om toch maar in wat restaurantjes te gaan kijken. Nou vooruit. Ik loop Lygon Street in, mijn laatste poging voordat de moed me in mijn schoenen zinkt. Een van de Italiaanse Restaurantjes, University Cafe, geeft me een trial de volgende dag. Ik vertel dat ik van plan ben om een half jaar te blijven, want ja net zoals al die andere werkgevers kan ik ook wel liegen. Een leugentje om eigen bestwil zal ik maar zeggen. Nadat ik een outfit (all in black) heb gekocht ga ik oefenen om met drie borden te lopen. De jaren die ik heb gewerkt in het bejaardentehuis zijn toch niet echt vergelijkbaar met een bijna altijd volgeboekt restaurant.. Tijdens een trial mag je 4 uur werken en als je het goed doet dan nemen ze je aan. Mijn trial was op een zaterdagavond, de drukste avond van de week. Iedereen was hartstikke gezellig en behulpzaam, maar tegelijkertijd STRESS. Ze hebben me tot sluit laten werken, in totaal 7!! uur. Maar "That means you're good", volgens een aantal collega's. De volgende dag mag ik beginnen en inmiddels werk ik al 4 weken fulltime.

Het restaurant waar ik werk is een Italiaans familie bedrijf. GianCarlo is de beheerder van het restaurant. Hij is een opaatje uit Italië en woont hier al heel wat jaren lang. Elke dag komt die in zijn restaurant en daar hangt hij dan de hele dag rond. Hij vindt niet iedereen leuk, maar als die je leuk vindt dan is die ook dol op je. "My Dutch girl!! I want to introduce you to....". Volgensmij is die wel dol op me, want zo gaat dat dan heel de dag door. GianCarlo's zoon Paul is de baas van het restaurant. En zoals bij vele bazen, hem krijg je maar moeilijk aan het lachen. Maar wie ben ik om hem niet aan het lachen te krijgen? Het is me inmiddels al een aantal keer gelukt. Paul heeft twee dochters die in het restaurant werken. Gabby, een (erg) gezette meid die ALLES weet. Ze is zegmaar de prinses van de familie. Haar zus is net zo oud als ik, Isa, en totaal anders. Een hele lieve meid! Verder werkt er nog een stel uit Frankrijk. Bijna alle Fransen die ik hier heb ontmoet zijn erg verwaand, net als dat stel. Je kunt je misschien wel voorstellen hoe dat op het werk gaat. Tot slot hebben we nog twee super leuke chefs uit Colombia en twee future-husband-types uit Australië. Met één van die Aussies sta ik vaak buiten te bedienen, en ik ben helemaal verliefd op hem. Don't worry, ik blijf hier niet voor hem hoor. Tenzij hij het uitmaakt met zijn vriendin natuurlijk! 

Na het werk chill ik vaak met Teeka, mijn allerbeste homo vriend die hier ook woont. Elke avond girls talk after work, great!! Hij deelt zijn kamer niet met een ander, maar heeft wel een stapelbed. En daar maak ik dan ook vaak gebruik van. Niet omdat dat natuurlijk heel gezellig is, maar omdat mijn kamergenoot vrijwel regelmatig snurkt. Ik wist serieus niet dat vrouwen zo gigantisch kunnen snurken, amai. Soms snurkt ze, soms ademt ze heel hard, soms praat ze wat Frans in haar slaap, soms.... Stel dat ik al die verschillende geluiden nou opneem en verkoop aan mensen die goede wekkergeluiden nodig hebben. Ik word slapend (niet snurkend) rijk!

Tussendoor ga ik af en toe de stad in of naar het strand op een warme dag. EN: ik ben de afgelopen week weer naar Coldplay geweest! Heel toevallig verkocht iemand op een Nederlandse site 2 tickets voor het concert in Melbourne. Wat een geluk, en wat was het gaaaf!!! Groter dan in Amsterdam, veel vuurwerk en iedereen zingt kei hard mee. Inclusief een groepje Chinezen dat naast me stond. Bij elk liedje vroegen ze wat de titel was, zodat ze de songtekst op internet konden zoeken en vervolgens mee zongen. Ideaal toch? Hoef je de liedjes van tevoren tenminste niet te luisteren. LOL.

Nou het is inmiddels 1 uur 's nachts. Ik kom net van mijn werk af en morgenvroeg mag 'The Dutch girl' de klanten weer tevreden stellen. Over 2 weekjes zit ik in SYDNEY en dan zie ik het allemaal wel. Wat mijn plan precies is? Geen idee. Wanneer ik precies thuis kom? Volgend jaar ergens. Of ik al een leuke Australische gast ben tegen gekomen? Nee. Behalve die met die vriendin.. Of ik hier blijf als ik een Australiër tegen kom? Mag niet van mama.

Nou fijne kerst allemaal en een heel gelukkig nieuwjaar. Ik zie/spreek jullie in 2017 and no worries!!